مجله نماوا، هوشنگ گلمکانی
با دریافت نخستین امواج منفی درباره فیلم لامینور، نومیدانه تماشایش کردم، اما تأثیری مثبت از آن گرفتم و دوستش دارم. طبیعی است که حاشیه‌‌های مربوط به ویدئوهای یک‌درمیان مهرجویی در اسفند گذشته، مثل همیشه بر قضاوت افکار عمومی تأثیر گذاشته است اما «لامینور» حکایت علایق حداقلی و ساده بسیاری از دختران این سرزمین است که در قالب داستانی ساده روایت می‌شود و بدون شعارهای رگ گردنی، حرفش را می‌زند.
فیلم البته ظریف‌کاری‌‌های قابل انتظار از مهرجویی را در اجرا ندارد و شبیه فیلمی است که انگار با شتاب و بی‌حوصله ساخته شده اما در عمق آن، حرفی اساسی و رنجی عمیق و بیهوده را می‌توان احساس کرد که بسیاری از ظرفیت‌های روحی و روانی پیر و جوان را تلف کرده است.
پایان زیبای فیلم، با تعبیر من اگر نشانی از امید واهی هم باشد، می‌تواند یک آرزو تلقی شود؛ یک رویا. رویا و آرزو از آن ماست.
«لامینور» با یک پردیس احمدیه شیرین و دلپذیر و انگ این نقش، در این روزهای خاکستری حالم را خوب کرد.
تماشای آنلاین فیلم لامینور در نماوا
