مجله نماوا، شادی حاجی مشهدی
کافی‌ست! همان یک نما کافی‌ست؛ با دیدن اولین نمای لانگ شات از یک جاده کویری و شنیدن صدای معروف‌ترین آهنگ از گروه موسیقی «آر.ای.ام»، توجه‌مان جلب می‌شود و ندایی در پس ذهن‌مان می‌جوشد که می‌توانیم منتظر یک اتفاق تازه باشیم. این اولین بازخورد از تماشای فصل آغازین یک سریال جذاب است؛ و به نظر می‌رسد مثل یک اعلان یا پوستر مهم که باید در سی ثانیه پیامش را بدهد، از همان سکانس اول به مخاطب نشان می‌دهد که با جهان جالب و تازه‌ای سر و کار دارد.
در ادامه با حرکت سیال دوربین به جریان قصه تحرک و تعلیق اضافه می‌شود و یکی یکی شخصیت‌ها زاده می‌شوند.
«آکتور» به معنای هنرپیشه، اولین سریال به کارگردانی و نویسندگی نیما جاویدی است، فیلمسازی که در کارنامه خود دو فیلم موفق «ملبورن» و «سرخ‌پوست» را دارد و مولفی قصه محور و صاحب نگاه و سبک است.
جاویدی جادوی تصویر را می‌شناسد و در سریال آکتور دو عنصر مهم را به کار بسته که سبب می‌شود مخاطب از همان پلان نخست با قصه همراه شود؛ که اولی استفاده درست از دوربین و دکوپاژ کم‌نقص و دومی فضاسازی شاخص و مرتبط با متن است.
بی‌تردید کست قدرتمند و انتخاب بازیگرانی همچون نوید محمدزاده، احمد مهرانفر، هستی مهدوی‌فر، هومن برق نورد، سها نیاستی، گلاره عباسی، هانیه توسلی و مهراوه شریفی‌نیا در ادامه بر جذابیت‌های این مجموعه می‌افزاید. اما نکته مهم در تماشای این سریال پیدایش پرسش‌های ذهنی مخاطب برای درک پی‌رنگ اصلی و آشنایی با شخصیت‌ها و در هم تنیدگی با این نوع روایتگری در همان دقایق اول است .
به نظر می‌رسد که قصه‌پردازی در «آکتور» با جزییات زیادی همراه است و بی‌گمان به همین روی، برای رسیدن به مرحله نمایش از هفتخوان پرسش‌ها عبور کرده است.
با اینحال شمایل محمدزاده و مهرانفر که در سریال «آکتور» در نقش دو بازیگر با استعداد اما گمنام ایفای نقش می‌کنند، ممکن است برای مخاطبان حرفه‌ای سینما حاوی اشارات و ارجاعات آشنایی هم باشد؛ مثلا این دژاوو را ممکن است با به خاطر آوردن چشم‌های تنگ شده و آکسان کشدار و سنگین آشنای نوید محمدزاده یا با آن موهای فرفری و لبخند لوده و چابکی که در حرکات بدن احمدمهرانفر وجود دارد، حس کنیم.
این فلاش بک‌های ذهنی ناخودآگاه، همان نقش‌ها و شمایل‌های آشنایی است که هر دو نفر به خوبی از پس اجرای آن برآمده و می‌آیند؛ همان‌ها که حالا در «آکتور» بیشتر بر اهمیت آنان در قصه تاکید می‌شود، چرا که داستانک‌ها به موازات تم اصلی بر همین گوناگونی نقش‌ها نیز تمرکز دارند.
مهمترین نکته‌های جذاب در این مجموعه، پس از بازی‌های روان و منسجم در قسمت اول، هماهنگی طراحی چهره پردازی، با طراحی لباس و صحنه و توجه به قواعد حرفه‌ای فضاسازی سینمایی است.
اگر فرصت کنید تا یکبار دیگر قسمت اول این مجموعه را مرور کنید، حتما متوجه ظرافت انتخاب میزانسن‌ها و حرکات سنجیده دوربین، که گاهی سخت و دور از انتظار است خواهید شد.
برای مخاطبی که با دقت به این جزییات، زودتر در جریان فراز و فرودهای درام قرار می‌گیرد، تماشای این مجموعه می‌تواند نویدبخش شروع یک تجربه هیجان‌انگیز و دیدنی باشد.
تماشای سریال آکتور در نماوا
