مجله نماوا، جواد صفوی
ساخت مجموعه‌های نمایشی در سراسر جهان، چه برای شبکه‌های تلویزیونی دولتی و چه شبکه‌های کابلی یا پخش‌کننده‌های اینترنتی مبتنی بر جذب طیف وسیع مخاطبان است و داستان‌ها براساس میزان جذب تماشاگر طراحی می‌شوند. در این بین شبکه‌های رسمی و دولتی در کشورهای مختلف براساس سیاستگذاری‌های فرهنگی و گاه سیاسی خود نیز دست به ساخت و پرداخت مجموعه‌های تلویزیونی می‌کنند که این رویکرد از سالیان دور نیز در کشور ما به عنوان رویکرد اصلی در ساخت و تولید مجموعه‌های تلویزیونی وجود داشته و هدف مقام بالادستی در این زمینه، فرهنگسازی مطلوب خود و نگه داشتن مخاطب پای رسانه‌های رسمی در مرحله بعد بوده است. در سال‌های اخیر نیز علیرغم فراگیری شبکه‌های ماهواره‌ای و استفاده روزمره از اینترنت و سپس شکل‌گیری و توسعه شبکه‌های نمایش خانگی، رسانه ملی همچنان در زمینه تولید مجموعه‌های تلویزیونی به مسیر سابق خود ادامه می‌دهد حال آنکه برای VODها جذب مخاطب داخلی و امکان فروش به مخاطبان کشورهای دیگر، نقش تعیین کننده در طراحی و ساخت مجموعه‌های نمایشی دارد. به همین دلیل هم هست که اغلب این مجموعه‌ها برخلاف آنچه در رسانه ملی اتفاق می‌افتد، به سراغ داستان‌هایی با محوریت جذب مخاطب می‌روند و با بهره‌گیری از بازیگران شناخته شده و توان فنی حرفه‌ای و با کیفیت در تولید، سر و شکل مناسب و چشم نوازی به مخاطبان خود ارائه می‌دهند.
همچنین تعدد VODها و رقابت سالم میان آنها در جذب مخاطب بر بالا بردن کیفیت محصولات آنها می‌افزاید. با این همه، در اغلب مجموعه های ساخته شده، جای خالی دغدغه های قابل بیان و نیازمند مطرح شدن در فضای جامعه هدف خالی است. چرا که شاید VOD ها از جنبه رقابتی، با طرح موضوعات تلخ نگران از دست دادن طیف گسترده مخاطبان خود هستند. در این میان اما باید به گروه سازندگان مجموعه «آکتور» تبریک گفت. «آکتور» با وجود داستان بدیع و استفاده از بازیگران درجه یک و تیم سازنده خوش ذوق و کاملا حرفه‌ای، بی‌آنکه مخاطب را از دست بدهد، توانسته تا طیف نسبتا خوبی از مسائل و دغدغه‌های اجتماعی را مطرح کند. آن هم نه به صورت شعاری و سطحی، بلکه پایه‌های درام در قسمت‌های مختلف مجموعه براساس ارتباط تماتیک با این مسائل نهاده شده و از ظرفیت‌های آنها در راستای پیشبرد داستان به طور کاملا دراماتیک استفاده شده است. تا اینجا که هفده قسمت از «آکتور» پخش شده، مسائلی همچون استفاده از مواد روان گردان در جامعه جوان، گسترش معضل اعتیاد به مواد مخدر باز هم در میان دختران و پسران جوان، سوء استفاده از حضور مهاجران غیرقانونی در کشور، نگهداری از سالمندان، بیکاری نسل جوان، شرایط زنان مطلقه در جامعه امروز و وجود اختلاف طبقاتی شدید در جامعه از جمله مهمترین محورهای کار شده در دل شخصیت پردازی‌ها، شکل‌گیری درام و مهمتر از همه طراحی داستان‌های محوری و پیش برنده «آکتور» هستند.
نکته مهم، ظرافت سازندگان «آکتور» در بیان دغدغه‌های ذکر شده است که اثر را از شعارزدگی و بنابراین دافعه مخاطب دور می‌کند. این نکته کلیدی رهیافتی است به بالابردن سطح کیفی مجموعه‌سازی در بخش خصوصی که بی‌آنکه از گستردگی طیف مخاطب خود بکاهد، با استفاده از ظرفیت‌های دراماتیک دغدغه ها و معضلات کلان اجتماع، نمایه‌ای باشد برای مخاطبان جدی‌تر آثار و حتی به جذب بخشی از مخاطبان بالقوه که تاکنون تفاوتی میان مجموعه‌های تلویزیونی و محصولات VODها قائل نبوده‌اند.
رویکرد سازندگان «آکتور» نشانه خوبی برای صاحبان شبکه‌های نمایش خانگی است تا به دغدغه‌ها، مشکلات و معضل‌های ریز و درشت جامعه امروز به چشم ظرفیت‌های داستانی نگاه کنند و با بیان دراماتیک آنها، بی‌آنکه به عادی‌نگری یا هجو آنها دامن بزنند، راه را بر انکار وجود این مسائل ببندند و چراغ خطر را از سوی جامعه شناسان و دلسوزان جامعه برای متولیان این امور روشن نگه دارند.
