مجله نماوا، یاسمن خلیلی‌فرد
«مهمونی» را شاید بتوان برنامه‌ای در مسیر موفقیت برنامه‌ی پیشین ایرج طهماسب یعنی «کلاه قرمزی» قرار داد. این‌که در عصر حاضر هنرمندی بتواند با بهره‌گیری از عروسک‌ها یک برنامه‌ی نمایشی تا این اندازه موفق خلق کند مهارتی‌ست که ایرج طهماسب در طول زمان نشان داده آن را داشته، حفظ کرده و ارتقا داده است. در واقع طهماسب هرگز درجا نزده، کوشیده است تا با نسل‌های مختلف کودکان سرزمینش، نیازها، علایق و خواسته‌های آنها آشنا شود و بنابراین برنامه‌ای را تولید کند که نسل به نسل ارتقا یافته باشد و مخاطبان امروزی را نیز به سمت خود جلب کند.
شاید اصلی‌ترین علت آن که مجموعه‌های عروسکی طهماسب برای مخاطبان بزرگسال نیز قانع‌کننده و خوشایند و سرگرم‌کننده‌اند و بعضاً این مخاطبان را بیش‌تر از مخاطب کودک و نوجوان با خود همراه می‌کنند همین به روز بودن آنها باشد. ضمن آن‌که او همواره می‌کوشد تا طیف گسترده‌تری از مخاطبان را هدف ساخت مجموعه‌هایش قرار دهد و بنابراین المان‌های موجود در این برنامه و البته کاراکترهای متنوعش می‌توانند امکان انعطاف پذیری آن را برای ارتباط با مخاطبان بزرگسال نیز برقرار کند.
از مهم‌ترین امتیازات «مهمونی» شخصیت‌هایش هستند. این شخصیت‌ها تنها به گزینه‌های عروسکی محدود نمی‌شوند بلکه بازیگران نیز شخصیت‌پردازی‌هایی کم‌نقص دارند و در جای درست خود قرار گرفته‌اند.
در مورد عروسک‌ها چند نکته همواره باید مورد توجه قرار بگیرد: علاوه بر ظاهر متناسب، عروسک‌گردانی درست با اکت‌های به‌جا و متناسب با صدای عروسک المانی است که همان‌گونه که در سری‌های مختلف «کلاه قرمزی» رعایت شده بود در «مهمونی» نیز کاملاً مورد نظر قرار گرفته شده است. به زعم نگارنده کاراکتر بچه، ستاره‌ی این برنامه است. کاراکتری که اتفاقاً با بسیاری از هم‌نسلانش در دنیای واقعی و جامعه‌ی کنونی قرابت‌های متعددی دارد. همین باورپذیری در طرح کاراکتر در کنار ظاهر بسیار دوست‌داشتنی عروسک و هدایت درست آن توسط عروسک‌گردان از اصلی‌ترین وجوه موفقیت این کاراکتر هستند. البته کاراکترهای دیگری چون پشه، کته، قیمه، دی‌جی، شاباش و … نیز با توجه به خصوصیات منحصر به فرد ظاهری و اخلاقی‌شان نقشی بسزا در موفقیت مجموعه و محبوبیت آن ایفا می‌کنند.
ایرج طهماسب کوشیده است تا در دعوت مهمان‌هایش تنوع را حفظ کند. مثلا به سراغ جنسیتی خاص نرفته است؛ حتی هنرمندانی که به «مهمونی» دعوت می‌شوند مربوط به گروه و رده‌ی سنی خاصی هم نیستند و دیدیم که در دو فصل این مجموعه از علی نصیریان، آتیلا پسیانی، بابک کریمی دعوت شدند تا بازیگران جوان‌تری چون نازنین بیاتی، پردیس احمدیه، بهرام افشاری و … . شاید اگر این تنوع به حیطه‌ی شغلی میهمانان محدود نمی‌شد باز هم شاهد خلاقیت بیش‌تر و امکان خلق موقعیت‌های ناب‌تری بودیم. مثلاً دعوت از ورزشکاران، هنرمندان عرصه‌های دیگر و … . گرچه «مهمونی» موفقیت خود را مدیون مهمانانش نیست بلکه به باور نگارنده، این موفقیت حاصل و برآیند مجموعه‌ی درستی از انتخاب‌هاست. درواقع دیده‌ایم که حتی در برخی قسمت‌های بدون مهمان، همچنان مجموعه جذاب است و حتی این جذابیت بیش‌تر هم می‌شود. به عنوان مثال قسمتی از برنامه که بچه به منظور دریافت سود مالی لباس دخترانه می‌پوشد بی آن‌که مهمانی داشته باشد بسیار بامزه است و شاید این قسمت یکی از جذاب‌ترین قسمت‌های «مهمونی» باشد. بنابراین این برنامه پتانسیل این را دارد که حتی بدون حضور شخصیت‌های مهمان راه خود را برود و در این مسیر به اهداف اصلی‌اش که مهم‌ترین‌شان خنداندن مخاطب است دست یابد.
ایرج طهماسب خود نیز حضور به‌اندازه و کنترل‌شده‌ای در «مهمونی» دارد. او تلاش نمی‌کند خود را به برنامه تحمیل کند. هرجا که باید باشد هست و اگر در صحنه‌ای به حضورش نیازی نباشد خود را حذف می‌کند.
صداپیشگانِ «مهمونی» درخشان‌اند و البته باز هم به زعم من هوتن شکیبا در خلق صدای جذاب و بامزه‌ی کاراکتر «بچه» سنگ تمام گذاشته است. درواقع این ترکیب درست صدا، عروسک‌سازی و عروسک‌گردانی است که از «مهمونی» و کاراکترهایش تصویری ماندگار و دوست‌داشتنی به مخاطب نشان می‌دهد.
