مجله نماوا، علی اصغر کشانی
«خون شد»، اثر زهردار کیمیایی حاصل تاثیر او از رنج‌ها و ناملایمات پیرامونش، فیلمی جسورانه و برانگیزاننده با خشونتی آشکار، تماشاچیانش را به عمق دنیای تیره و تارِ زد و بندها، دسیسه‌ها، سیاست و تبه‌کاری می‌برد.
داستان کیمیایی شاید در نگاه اول درامی گزنده با محوریت تسویه حساب‌های شخصی قهرمان تک‌افتاده با پیرامونش تعبیر شود یا به دلایلی ژرف‌تر حاصل یک نوع تلاش برای همگرایی ملی قلمداد شود، اما کیمیایی که دیگر از ژست فیلم‌های متاخرش رها شده، با طرح لایه‌های عمیق‌تری از مابازاءهای انسانی و دغدغه‌های تلخ اجتماعی، با لحنی تکان دهنده، فضای تباه پیرامون آدم‌هایش را مایه آلودگی روابط سالم انسانی بیان می‌کند.
شخصیت آرمان‌گرای او که با هدف اصلاح و با تمسک به دلبستگی‌های گذشته، با اراده‌ای کوبنده، قدم در میدانی پر سنگلاخ می‌گذارد، تا به شکلی تکان‌دهنده، آنانی را که قدم در لاک زندگی حیوانیِ جان‌فرسا گذاشته‌اند، بِرَماند.
تصویر جسورانه کیمیایی از دورانش در این چالش برانگیزترین فیلم چهار دهه اخیرش، بی‌تردید تصویری از پیوند بندهای از هم گسسته‌ای است که قهرمان تک‌افتاده او با سرانجام تراژیکی که برایش پیش می‌آید، در پی دوباره بنا کردن آن است.
این فیلم کیمیایی اثری مبهوت‌کننده است که به مانند برخی آثار، هیچ‌گاه از طرح مشکلات زمانه‌اش طفره نمی‌رود، اثری که با وجود برخی کاستی‌های قابل چشم‌پوشی قطعا بیش از ارزش‌هایش، شهرت و آوازه خواهد یافت.
