روان پزشک The Alienist سریال درام تی‌ان‌تی، راه بسیار پر پیچ و خم و طولانی را پیمود تا بالاخره توانست فصل دوم خود را پخش کند (کار به جایی رسیده بود که قرار بود کری فوکوناگا تمام قسمت‌های آن‌را کارگردانی کند)، اما محصول نهایی تبدیل به یک معمای قتل پیچیده و هیجان‌انگیز شده که می‌توان قسمت‌های آن‌را پشت سر هم تماشا کرد و در لباس یک سریال درام ظاهر شده است. در حالی‌که معما در پایان فصل اول حل شده بود، فصل دوم این سریال — که توسط تیمی تقریبا جدید و خلاق هدایت شده است — یک رد پای جدید از قتلی بی‌رحمانه ارائه می‌دهد که یکی از سه کارآگاه آماتور داستان باید حلش کند. روان پزشک: فرشته‌ی تاریکی The Alienist: Angel of Darkness بیشتر دنباله‌ای برای فصل اول این سریال است، تا این‌که فصل دوم آن باشد، چرا که همه‌ی مهره‌ها را از اول می‌چیند و با روایتی جدید ماجرا را پیش می‌برد. در حالی‌که روان پزشک The Alienist در تقلاست تا تبدیل به چیزی استثنایی شود، اما به لطف نقش‌آفرینی‌های قوی، کیفیت بالای تولید، و تیمی خلاق از ظرافت و پیچیدگی بالایی برخوردار شده است.
وقتی روان پزشک: فرشته‌ی تاریکی The Alienist: Angel of Darkness شروع می‌شود، شخصیت‌های اصلی داستان از هم جدا شده‌اند.
سارا هاوارد (با بازی داکوتا فنینگ) — که قبلا مدیر دفتر تئودور روزولت بوده است — حالا آژانس کارآگاهی خود را مدیریت می‌کند. در عین حال، جان مور (با بازی لوک ایوانز) که قبلا یک طراح بود، حالا در نیویورک تایمز به عنوان گزارشگر مشغول است؛ و دکتر لاسلو کرایزلر (با بازی دانیل برول)… بسیار خب! دکتر کرایزلر هنوز هم از تخصص روان‌پزشکی خود به خوبی استفاده می‌کند.
وقتی مشخص می‌شود که یک بچه‌ی گروگان گرفته شده مرده است و بقایای آن به طرز دلخراشی پیدا می‌شوند، که در ادامه‌ی آن بچه‌ی دیگری هم ربوده می‌شود، سارا به این موضوع شک می‌برد که ممکن است یک قاتل سریالی شروع به آدم‌ربایی و قتل کرده است. او با لاسلو و جان دوباره ارتباط برقرار می‌کند تا پیش از آن‌که دیر شود بتوانند بچه‌ی ربوده شده را پیدا کنند، و همان‌طور که در فصل اول هم دیدیم، تحقیقات آن‌ها در مسیری تاریک پیش می‌رود و وقایع وحشتناک بیشتری را برملا می‌کند.
در ابتدای فصل دوم شاهد اعدام زنی هستیم که احتمالا به اشتباه محکوم به کشتن بچه‌ی خود است، که سارا و لاسلو به آن اعتراض می‌کنند و بخش قابل توجهی از ماجراهای فصل دوم حول این موضوع و مساله‌ی زنان پیش می‌رود. جای تعجب نیست که سارا در فرشته‌ی تاریکی در محوریت ماجرا قرار می‌گیرد و داکوتا فنینگ به شکل واضحی از داشتن نقشی قدرت‌مند‌تر و قوی‌تر در این فصل احساس رضایت دارد.
فصل دوم روان پزشک The Alienist به طرز قابل توجهی از فصل اول آن بهتر یا بدتر نیست. این سریال هرگز نتوانست شانه به شانه‌ی آمریکایی‌ها و یا حتی امپراتوری بوردواک به عنوان یک سریال درام فوق‌العاده قرار بگیرد، و فرشته‌ی تاریکی هم جهش بزرگی در کیفیت این سریال به حساب نمی‌آید. اما گاهی تمام آن چیزی که می‌خواهید یک داستان معمای قتل بسیار پیچیده است که کیفیت تولید بالا و شخصیت‌هایی پیچیده دارد، که از این نظر روان پزشک: فرشته‌ی تاریکی The Alienist: Angel of Darkness آن‌چه می‌خواهید را به خوبی ارائه می‌کند. لازم به ذکر است که با ورود به ماه پنجم قرنطینه، اندکی کیفیت بالا ارزش بسیار زیادی دارد. آیا فرشته‌ی تاریکی فوق‌العاده است؟ شاید این‌طور نباشد. آیا به تماشای آن ادامه خواهم داد تا ببینم چه کسی پشت قتل‌هاست؟ قطعا.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی آدام چیتوود در وب‌سایت کلایدر است.
حال به بررسی نظر سایر منتقدین می‌پردازیم:
جیکوب اولر Jacob Oller | پیست مگزین Paste Magazine
فصل دوم این سریال به نام روان پزشک: فرشته‌ی تاریکی The Alienist: Angel of Darkness از رمانی به همین نام نوشته‌ی کیلب کار الهام گرفته شده است. در این فصل شاهد ارتقای چشم‌گیر روایت داستانی هستیم، در حالی‌که حال و هوای فضای کلی سریال که به لحاظ زیبایی‌شناسی یکی از بهترین سریال‌های در حال پخش در تلویزیون است، به خوبی حفظ شده است.
مایکل فیلیپس Michael Phillips | شیکاگو تریبون Chicago Tribune
با وجودی‌که فرشته‌ی تاریکی لحظاتی دارد که در آن‌ها حس می‌کنید همه چیز قدیمی‌تر از آن‌چه باید به نظر می‌رسد — جایی سارا می‌گوید: “به نظر می‌رسد نقشه همین است” که جمله‌ی مصطلح نسبتا قدیمی است — اما روی هم رفته به خوبی ساخته شده و به لحاظ دیداری چنان جزئیاتی در آن به کار رفته است که شما را مشتاق خواهد کرد که به تماشای آن ادامه دهید.
بن ترورس Ben Travers | ایندی‌وایر IndieWire
روان پزشک The Alienist کیفیت بالای تولید خود را در فصل دومش هم حفظ کرده است — طراحی لباس‌های رودی منس و طراحی تولید روث آمون باعث شده‌اند ظرافت خاصی در آن به چشم بخورد — اما همچنان با تماشای آن احساس می‌کنید با تلاشی نافرجام برای ساخت یک درام روبرو هستید که پوچ و بی‌هدف است.
