مجله نماوا، عباس اقلامی

«هیلی کانتی؛ امروز صبح، امروز عصر»، مستندی است ساخته رامل راس در سال ۲۰۱۸ که روایت روزمرگی‌های بخشی از اهالی هیل کانتی در ایالات آلابامای ایالات متحده آمریکا را به تصویر کشیده است. مردمی حاشیه‌نشین که این موقعیت ویژه بیشتر به سیاه‌پوست بودنشان باز می‌گردد. اهالی هیلی کانتی با تفاوتی که در رنگ پوست خود دارند با شرایط زیستی متفاوت روبرو هستند که برای یک زندگی نرمال آنها را وادار به تلاشی به مراتب بیشتر از دیگرانی با ویژگی‌های غالب و عرفی می‌کند.

برای در صدر بودن، برای قهرمان بودن، برای رتبه برتر شدن و برای هر چیزی که دنیل، یلا و دیگر اهالی این منطقه از آلاباما نسل اندر نسل خود را لایق آن می‌دانند باید از روز تا شب و گاهی شبانه‌روز تلاشی مضاعف کنند. هر چند که به گفته دنیل خیلی شاید چیز خاصی هم به اقتضای یک زندگی نرمال نخواهند. دنیل‌ها در هیلی کانتی پیش از هر چیز احترام می‌خواهند. احترام به شهروندی‌شان که باشد، دیگر رفتن به یک دانشگاه بزرگ‌تر، رسیدن از یک دانشگاه کوچک به جایگاهی بزرگ و حتی حضور در تیم بسکتبال و فوتبال حرفه‌ای و بزرگ‌تر آرزویی برای آنها دست نیافتنی نیست.

رامل راس در هیلی کانتی از تلاش انسان‌هایی می‌گوید که با وجود تنگناها و تبعیض‌های موجود که محسوس و نامحسوس بر زندگی‌شان سایه انداخته تلاشی درخور دارند برای این که در سطح اول باشند و بهترین خود را ارائه دهند. به خود سخت می‌گیرند تا سخت‌گیری جامعه برایشان قابل تحمل شود و انگیزه‌ای باشد برای آنها در حرکت رو به جلو. حاشیه‌نشینان اجتماعی هیلی کانتی در اتحادی نانوشته می‌خواهند به اهدافی که در زندگی برای خود ترسیم کرده‌اند تا قبل از مرگ برسند. مرگی که وقتی رنگین‌پوست و به طور مشخص سیاه‌پوست باشی از هر زمانی به تو نزدیک‌تر است. مرگی که ناقوس آن در چراغ‌های گردان هر ماشین گشت پلیسی می‌تواند باشد که مامور پلیس آن فقط کمی در ابراز خشونت زیاده‌روی کند یا انگشتش روی ماشه سلاح کمری‌اش کمی پرزورتر بلغزد و نتیجه‌اش پایانی ناگهانی برای زندگی یکی از اهالی هیلی کانتی شود.

سهل‌گیری در ابراز و واکنش به خشونت، اهالی این منطقه از آلاباما را آرزومند دنیای بدون سلاح کرده است. تا شاید با گذر از خشونت جاری، نسل‌های آینده با سرنوشتی مشابه نسل‌های گذشته و حال روبرو نشوند. همه چیز برایشان در آرامش باشد و تصور خفه شدن از نوزادی به علت بیماری تا بزرگسالی به علت خشونت روزمره، کابوس آنها نشود.

این تلاش برای ماندن در دایره بقا و سرآمدی، به موازات محرومیت و سختی‌های هر روزه، در شرایط زیستِ در تعلیق و ابهامِ تحمیل‌شده از سوی جامعه به سیاه‌پوستانِ هیلی کانتی را رامل راس در مستندی که ساخته با بهره‌گیری از میزانسن‌های جذاب و تمهیدات تصویری زیباشناسانه به همراه موسیقی و گاه لحظات دلنشین و ضروری سکوت در فیلم، به نمایشی درخور توجه از زندگی روزمره ساکنان هیلی کانتی تبدیل کرده که روز را به شب و شب را به روز می‌رسانند به امید زندگی در شرایط برابر و زیستنی بااحترام و انسان‌گونه.

تماشای این مستند در نماوا