مجله نماوا، فرهاد خالدی نیک
اگر به دنبال سریالی می‌گردید که در آن خبری از تلخی‌ها و سیاهی‌های معمول این روزها نباشد، اگر دوست دارید سریالی را تماشا کنید که نه تنها ناامیدتان نکند بلکه از طنزی شیرین برخوردار بوده و بتواند شما را از حال و هوای روزمره‌تان خارج کند، «تد لاسو» می‌تواند پیشنهاد مناسبی باشد. مجموعه‌ای تلویزیونی که از تولیدات محبوب و مطرح سرویس اپل تی وی پلاس محسوب می‌شود و در جوایز امی ۲۰۲۱ توانست چند جایزه مهم از قبیل جایزه بهترین سریال کمدی و سه جایزه در شاخه بازیگری را از آن خود کند. سریالی ساخته بیل لارنس، جیسون سودیکیس، جو کلی و برندان هانت که قصه حضور یک آمریکایی در فوتبال انگلستان را روایت می کند.
یک مربی به نام تد لاسو بدون کوچکترین آشنایی از ورزش فوتبال، هدایت تیمِ لیگ برتری‌ِ ریچموند را بر عهده می‌گیرد. تیمی که مالک جدید باشگاه با هدف شکست و نابودی آن، لاسو را به استخدام باشگاه در می‌آورد تا ضمن رسیدن به خواسته‌اش، انتقام سختی از شوهر خیانتکارش که شیفته و دلبسته باشگاه ریچموند است، بگیرد. خط اصلی قصه سریال از همین نقطه شروع می‌شود و ادامه می‌یابد. قصه‌ای به ظاهر کلیشه‌ای که کمدی اش در بستر تضاد میان خواسته‌های مالک باشگاه و عملکرد سرمربی تازه تیم شکل می‌گیرد. سرمربی شوخ و شنگی که در ابتدا به نظر می‌رسد از مرحله پرت است و کاملاً در خدمت اهداف مالک جدید باشگاه قرار دارد و هیچ‌کس انتظار کسب موفقیت از او و تیم تحت هدایتش را ندارد.
این یک سریال صرفاً ورزشی نیست!
با این حال اگر گمان می‌کنید که با یک سریال صرفاً ورزشی مواجه هستید، سخت در اشتباهید. تد لاسو پیش از آن که سریالی ورزشی باشد، درامی است کمدی که به مسائل اجتماعی، خانوادگی، مدیریتی و البته انگیزشی می‌پردازد. کمدی متفاوتی که شاید مخاطب را به قهقهه‌ای بلند و ممتد نیاندازد، ولی با فراهم آوردن لحظاتی شیرین و دلنشین، اوقات خوشی را برای بیننده خسته و گرفتار دلمشغولی‌های امروزی فراهم می‌آورد. سریالی که تنها برای دوستداران دنیای توپ گرد جذابیتی ندارد و می‌تواند سایر سلیقه‌های مخاطبان تلویزیونی را نیز به نوعی راضی کند. به خصوص آنهایی که علاقه‌مند به یادگیری آموزه‌های انگیزشی در قالب یک اثر نمایشی هستند.
شخصیت‌پردازی تد لاسو از نقاط قوت اثر است. اثری که داستان و داستانک‌های متعددش از طریق کنار هم قراردادن شخصی‌های مختلف و در بستر روابط میان آن‌ها، بسط و گسترش می‌یابد. در این میان شخصیت تد لاسو (با بازی جیسون سودیکیس) جالب توجه‌ترین شخصیت سریال است. شخصیتی که در ظاهر یک سرمربی ناشی است که حتی از قوانین ساده فوتبال آگاهی ندارد، ولی در واقع روانشناسی است باتجربه که با استفاده از فنون و علوم روانشناسانه، بازیکنان و کادر فنی تیم تحت نظرش را هدایت می‌کند. تد لاسو شاید از قانون آفساید کوچکترین اطلاعی نداشته باشد، اما او یک قانون را خوب می‌داند و آن این است که با قدرت «باور» می‌توان یک تیم فوتبال و بازیکنانش را به سمت موفقیت رهنمون کرد. بازیکنانی که هر کدام از آن‌ها دارای ویژگی‌های خاص خودشان هستند و از منظر شخصیت‌پردازی قابل توجه به نظر می‌رسند. به عنوان مثال اگر جیمی تارت (فیل دانستر) شخصیتی مغرور است و روحیه اش متاثر از گفته‌های تحقیرآمیز و رفتارهای پرخاش‌گرانه‌ی پدرش است، ناتان شلی (نیک محمد) یک تدارکاتچی فاقد اعتماد به نفس است که در کنار تد لاسو رشد می‌کند و به یکی از نفرات موثر کادر فنی ریچموند تبدیل می‌شود.
در عین حال بخشی از جذابیت‌های سریال تد لاسو در نمایش تفاوت‌های فرهنگی میان یک تازه وارد آمریکایی به کشور و فرهنگ انگلیسی خلاصه می‌شود، تا جایی که رفتارهای عجیب و دیالوگ‌های گاه مضحک شخصیت تد لاسو بخشی از بار کمدی اثر را به دوش می‌کشد. تلاقی این تضادهای فرهنگی حتی در میان سایر شخصیت‌ها و به خصوص بازیکنان تیم فوتبال ریچموند نیز دیده می‌شود. شخصیت‌هایی چون دنی روهاس مکزیکی (کریستو فرناندز) که همواره شاد، پرانرژی و با روحیه است و این روحیه مثبت را به هم تیمی‌هایش تزریق می‌کند. او با تکرار مداوم عبارت فوتبال یعنی زندگی نشان می‌دهد که به شدت از حرفه‌اش لذت می‌برد و این‌چنین است که ناخوداگاه همان نقشی را ایفا می‌کند که تد در مقام سرمربی تیم به دنبال پیاده کردن آن است؛ تلاش در جهت ارتقای روحیه بازیکنان و استفاده از پتانسیل‌های پیدا و پنهان همه اعضای تیم برای غلبه بر مشکلات ریز و درشتی که وجود دارد و پیش رو دارند.
ظرفیت بالای ورزش برای تنیده شدن در درام
در «تد لاسو» اما تلاش چندانی از سوی سرمربی متفاوت ریموند برای آشنایی با رمز و رموز فوتبال و مربیگری آن به چشم نمی‌آید و سریال حتی در نمایش و انعکاس اتفاقات جذاب مستطیل سبز، آنچنان که باید موفق نشان نمی‌دهد. درست است که فیلمنامه سریال تعمداً به جای آن که بر حوادث درون متن مستطیل سبز توجه کند، بر روی حواشی کنار زمین و اتفاقات اطراف تیم‌های ورزشی متمرکز است، ولی برای سریالی که قصه‌اش در حوالی بازی‌ها و نتایج یک تیم فوتبال می‌گذرد، کارگردانی و به تصویر کشیدن هر چه بهتر و واقعی‌تر تصاویر و رخدادهای فوتبالی، یک امتیاز محسوب می‌شود. امتیازی که سریال تد لاسو چندان از آن بهره نمی‌گیرد تا نتواند رضایت کامل فوتبال دوستان را برآورده کند.
با تمام این اوصاف تماشای تد لاسو بار دیگر ظرفیت‌های فوق‌العاده ورزش و سوژه‌های ورزشی جهت ساخت آثار نمایشی را یادآور می‌شود. ظرفیتی که تاکنون در عرصه سینما و تلویزیون ایران چندان جدی گرفته نشده است. این در حالی است که مردمان کشورمان به شدت پیگیر و علاقه‌مند به ورزش‌های مختلف هستند و یقیناً از تولید و نمایش آثار ورزشی قابل قبول و با کیفیت، استقبال می‌کنند.
