مجله نماوا، فرهاد خالدی نیک
این روزها لیونل مسی در کانون توجه فوتبال دوستان قرار دارد و روزی نیست که رسانه‌ها خبر، عکس یا فیلمی از انتقال بحث برانگیز مسی از بارسا به پاری‌سن ژرمن منتشر نکنند. نابغه‌ی دست نیافتنی دنیای فوتبال که با چشمانی گریان بارسلونا را به مقصد پاریس ترک کرد تا فصل تازه‌ای از زندگی ورزشی‌اش رقم بخورد. در چنین شرایطی نماوا با دوبله و نمایش مستند ورزشی «مسی: بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ» فرصت مناسبی را برای مرور کارنامه درخشان مسی در باشگاه بارسلونا و البته تیم ملی آرژانتین فراهم کرده است. مستندی محصول سال ٢٠١٩ کشور آرژانتین که با این پرسش کلیدی آغاز می‌شود: آیا مسی بهترین بازیکن تمام تاریخ فوتبال است؟ پرسشی که گویی باید به دنبال پاسخ آن در طول فیلم بگردیم. چه در میان اظهارنظرهای بزرگان تاریخ فوتبال و چه به وسیله‌ی نمایش لحظاتی جذاب از هنرنمایی‌های جادویی مسی با توپ گرد فوتبال.
مستند آشکارا دارای ریتمی به شدت تند است و در دوبله‌ی فارسی، صدای محمدرضا احمدی نیز نقش مهمی در حفظ ریتم و حال و هوای مطلوب فیلمساز ایفا می‌کند. فیلم با تصاویری از اولین حضور مسی در بارسا و نخستین گلش برای این تیم آغاز می‌شود و سپس سال به سال، افتخار آفرینی‌های متعدد او را مرور می‌کند. مروری که از هت تریک باشکوه مسی در ال کلاسیکو، آن هم در ١٩ سالگی و کسب عنوان قهرمانی با تیم ملی آرژانتین در جام جهانی زیر ٢٠ ساله‌ها و المپیک چین تا درخشش خیره‌کننده مسی در جام باشگاه‌های اروپا و لالیگا و چگونگی کسب توپ‌های طلا را شامل می‌شود و حتی به بازی‌های جالب توجه مسی در جام‌های جهانی برزیل و روسیه نیز اشاره می‌کند. در این میان فیلم به طور ویژه بر روی دوران حضور گواردیولا به عنوان سرمربی بارسا متمرکز می‌شود. زمانی که این تیم، بهترین و دلچسب‌ترین فرم سبک تیکی تاکا را به نمایش می‌گذاشت و در این راه پیروزی‌های درخشان و خاطره‌انگیزی را به دست آورد. پیروزی‌های تاریخی شش بر دو و پنج بر صفر مقابل رئال مادرید، رقیب همیشگی بارسا، محصول این دوران است. دوران حکومت بلامنازع گواردیولا و مسی در مستطیل سبز و ثبت دلچسب‌ترین صحنه‌های ورزشی. صحنه‌هایی که فیلم در نمایش آنها سنگ تمام می‌گذارد.
فیلم اگرچه چندان به مسائل خصوصی و غیر فوتبالی لیونل مسی نمی‌پردازد، با این حال در همین زمان کوتاه تلاش می‌کند که علاوه بر نمایش گل‌های زیبا و تکنیک ناب مسی، مقایسه‌ای گذرا میان روحیات و خصوصیات اخلاقی مسی و رقیب دیرینه‌اش کریستیانو رونالدو انجام دهد. به ویژه آنجا که رونالدو مغرورانه خود را بهترین بازیکن دنیای فوتبال می‌داند و مسی فروتنانه درباره‌ی کیفیت بالای بازی رونالدو صحبت می‌کند. ستاره‌ی بزرگی که حتی وقتی با خطاهای فنی و غیرفنی آن‌چنانی روبه‌رو می‌شود نیز از دایره متانت و اخلاق خارج نمی‌شود و خوب می‌داند چطور باید خشمش را در درون مستطیل سبز کنترل کند. ستاره‌ای که از این منظر در نقطه مقابل دیگو مارادونا، دیگر نابغه‌ی آرژانتینی می‌ایستد. هر چه مارادونای بزرگ اسیر متن و حواشی دنیای فوتبال بود، لیونل مسی خود و خانواده‌اش را دور از این حواشی آزاردهنده نگاه داشته است و یقیناً این سبک زندگی، نقش مهمی در استمرار موفقیت‌های فوق‌العاده و بی‌نظیر وی داشته است. کسب شش توپ طلا و چهار قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، ده عنوان قهرمانی در لالیگا و هفت بار فتح کوپا دل ری، تنها بخشی از کارنامه پرافتخار لیونل مسی است که همچنان ادامه هم دارد. بازیکنی که مستند «مسی: بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ» به نوعی ثابت می‌کند که بهتر از از او نبوده و نخواهد آمد. بازیکنی که بنا بر یکی از نقل‌قول‌های فیلم، اگر در بهشت هم بازی کند، حاضریم بمیریم تا بریم و بازی‌اش را ببینیم!
