مقاومت Resistance، فیلمی نه کاملا زندگی‌نامه‌ای و نه روایتی تماما از دوران جنگ، به اندازه عنوانش مبهم است. با وجود بازیگران خوب آن از جمله جسی آیزنبرگ در نقش مارسل مارسو، هنرمند مطرح پانتومیم که در دوران جنگ جهانی یک قهرمان بود، فیلم‌نامه مقاومت Resistance آن‌طور که باید داستان زندگی این شخصیت جالب را روایت نکرده است.
فیلم‌نامه به جنبه‌های مختلف شخصیت مارسو نپرداخته است و تنها با مطرح کردن چندین واقعه از زندگی او سعی در تکمیل کردن تصویر این شخصیت برای مخاطب دارد. برای مثال داستان رابطه نه چندان خوب او با پدرش، که پس از تماشای اجرای قطعه‌ای چاپلین او را دلقکی با ظاهری شبیه هیتلر می‌خواند، ناتمام می‌ماند. همچنین رابطه او با برادرش و یا رابطه عاشقانه او با اما (با بازی کلیمانس پوزی) که کم‌کم در داستان محو می‌شود.
تمام شخصیت‌های ثانوی داستان کاملا فراموش‌شدنی هستند، از نزدیکان مارسو گرفته تا افسری به نام کلاوس باربی (با بازی ماتیاس شوایگهوفر) که در قطار با او آشنا می‌شود.

همچنین بخوانید:
نقد و بررسی میس جونتینت Miss Juneteenth ـ یک فیلم زیبا که ارزش ستایش کردن دارد

 مقاومت Resistance

فیلم‌نامه مقاومت Resistance غیر‌منسجم و بهم ریخته به نظر می‌رسد و نتوانسته حق مطلب را برای زندگی‌نامه این شخصیت بیان کند.
داستان زندگی مارسل مارسو پر از اتفاقات جالب است، مانند کمک او برای فراری دادن هزاران کودک یتیم به بیرون از کشور در زمان جنگ، روایتی کاملا مناسب یک فیلم زندگی‌نامه جذاب، با این‌حال مقاومت Resistance به این عمل شجاعانه و تاریخی او به صورت مختصر و تنها در نیم ساعت پایانی فیلم پرداخته است. در عوض بیشتر زمان فیلم را با نگاهی کلی به روایت روزهای عادی زندگی او در روزگار قدرت‌نمایی هیتلر پرداخته است. نتیجه آن فیلمی آشفته و پر از اتفاقات گوناگون است که گاهی برای مخاطب زیادی سردرگم‌کننده است، استفاده‌ای نامناسب از استعداد بازیگران و دست‌اندرکاران حرفه‌ای این فیلم.
این مطلب از نوشته الا کمپ در سایت امپایر گرفته شده است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.