مجله نماوا، ایلیا محمدی‌نیا سال‌ها بود سینمای دفاع مقدس به جز اندک تجربه‌های متفاوت در حوزه فیلمنامه همچون «دیده بان» و «مهاجر» به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا و تجربه‌های فیلمسازی متفاوت مرحوم رسول ملاقلی‌پور جان و نفسی نداشت. فیلم‌هایی در حوزه دفاع مقدس هر ساله ساخته و در جشنواره فیلم فجر حضور داشتند و خیلی بی …
مجله نماوا، حمید عبدالحسینی فیلم «غریبه» در گونه‌ی ملودرام و از تولیدات دهه ۶۰ سینمای ایران به شمار می‌رود که وجه بارز آن دارا بودن قصه‌ای بر پایه مناسبات و روابط خانوادگی است. داستان مردی که علیرغم مشکلات و مسائل مالی، شرافتش را در مواجهه با مشاغلی سوداگرانه و واسطه‌محور، حفظ می‌کند و اخلاق را …
مجله نماوا، حسین آریانی رضا فهیمی کارگردان فیلم «دوباره زندگی» (١٣٩۶) پیش از این در عرصه فیلم کوتاه فعالیت داشته و پنج فیلم کوتاه را کارگردانی کرده است؛ فیلم «دوباره زندگی» نخستین فیلم بلند سینمایی او محسوب می‌شود. «کودکان ابری» (١٣٩٣) موفق‌ترین فیلمِ کوتاه رضا فهیمی، جوایز متعددی از جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی دریافت کرده …
مجله نماوا، نیما بهدادی مهر فیلم «شارلاتان» را باید از دو منظر زمانی نگریست. منظر زمانی اول در دوران اکران این فیلم و منظر زمانی دوم در ارزیابی‌های امروزی از این فیلم است. به واقع «شارلاتان» را سرآغازی بر سبکی از کمدی‌سازی مبتنی بر شوخی‌های سهل‌نگرانه و بسیار عامه‌پسند می‌دانند که دهه هشتاد را در …
مجله نماوا، مینو خانی یکی از مهمترین اتفاقاتی که در طول زمان برای یک اثر هنری رخ می‌دهد، خوانش‌های متفاوت در طول زمان است. دلیل این اتفاق، تغییر روند و اوضاع اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه‌ای است که اثر در آن ساخته شده و مخاطب با آن مواجه و آن را خوانش کرده است. به …
مجله نماوا، آزاده کفاشی واروژ کریم مسیحی با «پرده آخر» هنر نمایش را می‌آورد در دل زندگی. همان کاری که پیشتر بهرام بیضایی با فیلم‌هایش کرده بود. خواهر و برادری اشراف‌زاده برای تصاحب دوباره‌ی هر آنچه از میراث خانوادگی از دست داده‌اند، نقشه‌ای می‌کشند. برادر (کامران میرزا) نمایشنامه‌ای می‌نویسد که بازیگر و صحنه و …
مجله نماوا، حمید عبدالحسینی «ناصرالدین شاه آکتور سینما» فیلمی بازیگوشانه و سرشار از خلاقیت‌های روایی و بصری درسینمای ایران محسوب می‌شود و اینها همه علیرغم عنوان پرطمطراقش است که می‌بایست اثری جدی درباره یکی از شاهان قاجار را در نظر آورد؛ اما فیلم به مدد بهره‌مندی ازعنصر رویاپردازی که وجه بارز هنر سینماست به خلق …
مجله نماوا، الناز راسخ یک اثر هنری ماحصل چیست؟ اندیشیدن صرف یا کشف و شهود؟ شاید در مواجهه با آثار هنری (اعم از آثار سمعی و بصری)، پرسش فوق نخستین سؤالی باشد که در ذهن شکل میگیرد.برگسون معتقد بود، شهود علمی درونی است که به واسطه‌ی آن هنرمند (آفریننده اثر) این امکان را می‌یابد تا …
مجله نماوا، رویا فتح‌الله‌زاده فیلم داستانی «متری شیش و نیم» به کارگردانی سعید روستانی روایت مبارزه‌ی پلیس با باندهای فروش مواد مخدر است. بی‌شک، مهمترین و تکان‌دهنده‌ترین سکانس فیلم را می‌توان سکانس ابتدایی آن دانست. در سکانس ابتدایی، صحنه‌ی تعقیب و گریز میان پلیس و یکی از فروشندگان مواد مخدر، از همان دقایق اولیه به …
مجله نماوا، نغمه خدابخش با گذشت سه دهه از «جنگ تحمیلی» یا «دفاع مقدس» همچنان حکایات ناگفته وجود دارد که تبدیل آنها به یک اثر سینمایی می‌تواند جذاب و دیدنی باشد.چند سالی است که ژانر دفاع مقدس به لحاظ فرم و محتوا سمت و سویی دیگر به خود گرفته و تغییر رویه داده است بدین …
مجله نماوا، ایلیا محمدی‌نیا «شوکران» را شاید بتوان واکنش طبیعی هنرمندی دانست که شرایط اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی جامعه‌اش را درک کرده و حال نسبت به تمام آن احوالات واکنش نشان می‌دهد. بهروز افخمی با «شوکران» به بهانه به تصویر کشیدن مثلثی عشقی چالش‌های پیش روی جامعه‌ای که با همه ناآمادگی آماده حضور در …
مجله نماوا، زهرا مشتاق احتمال لو رفتن داستان وجود دارد جوانی سرشار از رهایی و خامی است. و گذر از خطوطی که در میانسالی و اوج به اصطلاح کسب تجربه عبور از آن بار اخلاقی بیشتری دارد. و مهتاب در چنین فرایندی قرار میگیرد. دروغ می‌گوید، به نوعی خیانت را تجربه می‌کند، و در کشمکشی …
مجله نماوا، هومن منتظری مرداب دریا نیست. کسی را بگیرد دیگر پس نمی‌دهد، همان زیرها یک‌جورهایی گم و گورش می‌کند. دریا ظاهر جسد غرق شده را هم به هم نمی‌ریزد. ولی اگر مرداب بخواهد یک روزی جسدی را هم پس دهد، قبلش آن‌قدری جسد را در کف آب نگه داشته که دیگر قابل شناسایی نباشد. «بوفالو» …
مجله نماوا، فرهاد خالدی نیک مرگ پایان زندگی است، ولی مرگ‌اندیشی آغاز آن. (نیچه) فیلمی درباره مرگ «جهان با من برقص» فیلمی است درباره مرگ. این را از همان سکانس ابتدایی فیلم در می‌یابیم. جایی که پیرمرد در پاسخ به جهانگیر (علی مصفا) می‌گوید: «کی می‌دونه، کی می‌مونه و کی می‌میره؟» پیرمرد این را …
مجله نماوا، آرش عنایتی کمی بِلا تار، کَمَکی تارکوفسکی و کمی تارتر و مبهم‌تر از این هر دو؛ و کمی بیش‌تر و پیشتر از هر فیلم‌ساز هم‌نسل‌اش. امیر‌حسین ثقفی در فیلمِ «روسی» یک چنین چیزی است. تراولینگ‌های متعدد، لوکیشن‌های متنوع و فضای غمناک و نمناک، ملودی‌های آشنای فیلم‌های بلا تار و تارکوفسکی، سقفِ کارگردانی ثقفی و …