مجله نماوا، سحر عصرآزاد یک؛ فیلم «روز صفر» اولین اکشن معمایی-پلیسی سر و شکل‌دار معاصر ایرانی است که مطابق با الگوها و استانداردهای جهانی هالیوودی آشنای این ژانر ساخته شده است. این ویژگی به‌خصوص از این جهت اهمیت پیدا میکند که این گونه‌ی مخاطب‌پسند و جذاب در جهان، به دلایل مختلف در سینمای ایران سابقه …
مجله نماوا: کریم امینی کارگردان فیلم سینمایی «گربه سیاه» بر این باور است که در وضعیت کنونی سینما، کسی به فکر آن نیست و همچنین رفاقت قدیمی سینما و تلویزیون به رقابل ناجوانمردانه‌ای بدل شده است. کریم امینی بازیگر و کارگردان تئاتر و سینما که کارگردانی دو فیلم «دشمن زن» و «گربه سیاه» را در کارنامه خود …
مجله نماوا، سحر عصرآزاد فیلم سینمایی «نان، عشق و موتور ۱۰۰۰» یک کمدی ساختارمند با محوریت قصه‌ای آشنا است که به واسطه ساختارمندی و شیوه روایت درهم تنیده فیلمنامه، تبدیل به اثری قابل تأمل در گونه کمدی و البته سینمای ایران شده است. ابوالحسن داودی سال ۱۳۸۰ هشتمین فیلم کارنامه خود را -که کمدی اصلی‌ترین …
مجله نماوا، رضا صائمی وقتی که «شاید وقتی دیگر» را در دهه ۶۰ تماشا می‌کردم هرگز فکر نمی‌کردم که شاید وقتی دیگر، در سه دهه بعد درباره آن بنویسم. فیلمی که تماشای آن شاید برای منی که هنوز کودک بودم سنگین به نظر می‌رسید، اما به شدت مرا تحت تاثیر قرار داد و فضا و …
مجله نماوا، حمیدرضا گرشاسبی از همان اولِ داستان، می‌فهمیم که قرار است «خط ویژه» روی چه خطی حرکت کند. این را، هم از دوربین هلی شات می‌فهمیم و هم از کلام سینا حجازی. آوازه خوان، یکی از آن ترانه‌های هیت شده‌اش را روی تصویر می‌خواند؛ ترانه‌ای که همگان با آن آشنا هستند و ترند روز(آن …
مجله نماوا، سحر عصرآزاد فیلم سینمایی «اتاق تاریک» یک درام درونی روانکاوانه با محوریت تعرض به کودکان است که با ظرافت تبعات این آسیب را در بزرگسالی بسط داده و به همین واسطه تبدیل می‌شود به اثری چندجانبه و مهم. روح‌الله حجازی پنجمین فیلم بلند سینمایی خود را پس از «در میان ابرها»، «زندگی خصوصی …
مجله نماوا، نیما بهدادی مهر یکی از مهم ترین کارویژه‌های سینما در هر کشوری فرای همه جنبه‌های تبلیغاتی و ایدئولوژیک آن، معماری روایتی درست از زیست اجتماعی است. این تعریف از سینما که آن را از یک صنعت صرفا هنری و سرگرمی‌ساز جدا میکند و وجهه‌ای آموزشی و پرورشی نیز به آن می‌بخشد طی سال‌های …
مجله نماوا، رضا صائمی «سینمای دفاع مقدس» یا سینمای جنگی در ایران، اگرچه به‌عنوان یک ژانر مستقل شناخته می‌شود، اما از یک سو با ژانر جنگی به معنای متعارفش و آنچه در سینمای جهان می‌بینیم متفاوت است و از سوی دیگر می‌تواند در نسبت یا ذیل ژانرهای دیگر هم تعریف شود. این سینما را می‌توان …
مجله نماوا، ندا قوسی در قسمتی از کتاب «آنجا رو که دل تو را می‌خواند»، نوشته‌ی سوزانا تامارو از زبان مادری که به زعم خود در قبال فرزندش کوتاهی کرده و این امر را برای نوه‌اش اعتراف میکند، می‌خوانیم: «سستی و بی‌تفاوتی اغلب خود را پشت نقاب آزادی پنهان می‌کنند و مرز میانشان چنان باریک …
مجله نماوا، علیرضا نراقی واژه photo در ریشه یونانی خود به معنای نور است و graph به معنای نوشتن و کشیدن. پس عکاسی یا فیلمبرداری نوعی نوشتن یا نقاشی نور است. عکاس و فیلمبردار به معنای دقیق و فنی کلمه هم، چنین کاری میکند؛ به میانجی نور تصاویر را ثبت و نوع نگاه و احساس …
مجله نماوا، سحر عصرآزاد فیلم سینمایی «برفِ روی کاج‌ها» از سودای به گِل نشسته عشق در زندگی یک زوج بالغ می‌گوید که با خوانشی متمایز از خیانت، وفاداری، پنهانکاری و صداقت تبدیل به اثری عمیق و آسیب‌شناسانه شده است. پیمان معادی پس از نگارش فیلمنامه‌های مختلف؛ از «آواز قو» تا «کما» و «شام عروسی» و …
مجله نماوا، مینو خانی سه جوان اهل موسیقی قرار است از خوزستان به تهران بروند تا در یک جشنواره موسیقی شرکت کنند. اما سیل آمده و راه‌ها را بسته است. از هر سو که می‌روند مانعی راه‌شان را سد میکند؛ یا اهالی روستاهای اطراف به دلیل خرابی و سیل مانع پیشروی می‌شوند یا مامور راهنمایی …
مجله نماوا، رضا صائمی در میان رخدادهای گوناگون هشت سال جنگ ایران و عراق، هیچ رخدادی به اندازه حصر آبادان و آزادسازی خرمشهر در سینمای ما مورد توجه قرار نگرفته است. از «بلمی به سوی ساحل» رسول ملاقلی پور گرفته تا سه‌گانه «کیمیا»، «سرزمین خورشید» و «دوئل» احمدرضا درویش و از «روز سوم» محمدحسین لطیفی …
مجله نماوا، رضا صائمی فیلم تآتر «مری پاپنیز» همانطور که از نامش هم می‌توان حدس زد یک اقتباسی نمایشی از فیلم آن است که در یک فضا و موقعیت بینا ژانری درام، موزیکال و خانوادگی، رویدادها و اتفاقات این فیلم کلاسیک را که رابرت استیونسون آن را کارگردانی کرده بود بازآفرینی میکند. از حیث پروداکشن …
مجله نماوا، حمیدرضا گرشاسبی «پذیرایی ساده» کوبنده و دیوانه‌وار می‌آغازد. پرصدا و جیغ‌کشان. از آن شروع‌های سینمای ایران است که مثلش را کم دیده‌ایم؛ یقه چسبان و چنگ‌زننده به ذهن و روح. معلوم است که می‌خواهد از همان آغاز میخش را محکم بر فرق سرت بکوبد و بگوید داری فیلمی مجنون‌وار می‌بینی. اینجا مالیخولیا پرده …