فیلمساز انگلیسی میکلا کوئل با سریالی ۱۲ قسمتی از شبکهی اچبیاو که هر قسمت آن نیم ساعت است به تلویزیون بازگشته و حرفهای زیادی در مورد توافق متقابل در روابط جنسی در عصر حاضر دارد، مخصوصا با نظر به اینکه روابط عاطفی و قرار ملاقات گذاشتن در سالهای اخیر تغییرات شدیدی داشتهاند. این سریال که با نام I May Destroy You پخش میشود، دربارهی داستانهای عمدهتری در مورد دوستان عیاش و ماجراجو و همچنین لحظات فردی و ناراحتکننده از فاجعهای ماندگار در رفت و آمد است. هیچ چیز منظم و مرتبی دربارهی داستان به موقعی که روایت میشود وجود ندارد، اما هیچ چیز خوب و مرتبی هم دربارهی آزار و اذیت جنسی وجود ندارد. این سریال پاسخ محکم و فشردهای به سوالاتی که مطرح میکند ندارد. تماشای این سریال همیشه آسان نیست و نسبتا چالشانگیز است، اما مطمئنا بحثهای زیادی را دربارهی این موضوع که عامدانه و با صراحت به آن میپردازد، شروع خواهد کرد.
در محوریت سریال I May Destroy You با ساختار نامتعارف آرابلا (با بازی کوئل) قرار دارد، نویسندهی کتابی مشهور در مورد تجربهی نوجوانی خود است، به نام “ماجراهای یک نوجوان سیر از همه چیز” که در واقع مجموعهای از توییتها است که در کنار یکدیگر گردآوری شده است.
همچنین بخوانید:
نقد سریال باورنکردنی Unbelievable – کسانی که جان سالم به در بردهاند در اولویت هستند
او که حالا در حال نوشتن دومین رمان خود است تقلا میکند شخصیتها و داستانهای مجذوبکنندهای خلق کند که بر اساس پستهای ۲۸۰ کاراکتری توییتر نیستند.
او جوان و پرانرژی است، و دوستان اهل حال زیادی دارد، او نمونهی بارزی از یک جوان باهوش، عمیق، و فراهوشیار است، که در این مورد خاص رفتارهای عجیب و غریب شخصیتی که در Chewing Gum (سریالی که سرآغاز زندگی حرفهای او بود) را ندارد، اما در همان حال و هواست.
در شروع داستان I May Destroy You او با دوست و تامینکنندهی مواد ایتالیایی خود به نام بیاجو (با بازی ماروآن زوتی) خداحافظی میکند، او که برای تمام کردن کتاب دومش به ایتالیا رفته بود به خاطر تنبلی و به تعویق انداختن کارها هرگز سراغ نوشتنش نرفت.
او که به لندن و پیش دوستان خوشگذران خود باز میگردد — مخصوصا تری دراماتیک (با بازی وروچه اوپیا) بازیگر، و مربی ورزشی کوامه (با بازی پاپا اسیدو) که علاقهی بسیار زیادی به قرار ملاقاتهای اینترنتی دارد — هیچ انتخاب دیگری ندارد مگر اینکه یک شب کامل را در دفتر انتشاراتی خود بگذراند و داستانی که باید به آنها تحویل بدهد، بنویسد. تا وقتی که تصمیم میگیرد کمی استراحت کند و برای نوشیدن و وقتگذرانی پیش دوستانش برود.
صبح روز بعد او متوجه کبودیهای روی پیشانیاش میشود اما نمیداند که چه اتفاقی برایش افتاده است. حافظهی او از شب گذشته محو و مقطع است و چیزهای کمی به یاد میآورد، از جمله مردی که در یک توالت عمومی روی او نشسته بود. برخلاف آنچه انتظار میرود، اولین واکنش او عصبی و هیجانی نیست، بلکه بیشتر کنجکاوی است.
او در ابتدا نمیخواهد بپذیرد که ممکن است نوشیدنیاش مسموم شده باشد و مورد آزار و اذیت قرار گرفته باشد، اما در نهایت تصمیم میگیرد راز این معما را کشف کند و بفهمد چه بر سرش آمده است، با وجودیکه نمیتواند به حافظهی خود اعتماد چندانی داشته باشد.
سریال I May Destroy You در ابتدا ناراحتکننده و آزاردهنده به نظر میآید، و همینطور هم باید باشد، چون زندگی آرابلا تحت تاثیر یک اتفاق ناگوار قرار گرفته که خاطرهی واضحی هم از آن ندارد، و به طور غالب، داستان از زاویهی دید او روایت میشود.
I May Destroy You یک سریال تکاندهنده است و برخلاف موضوعی که دارد، گاهی مواقع بسیار خندهدار میشود. به نظر میآید این سریال بحثهای و گفتگوهای زیادی را پیرامون این موضوع که رفته رفته در حال پیچیدهتر شدن است، برانگیزد. این تجربهی قلهی جدیدی است که کوئل فتح کرده، و جایگاه او را در میان همتایانش از اهمیت ویژهای برخوردار ساخته است.
این مطلب برگرفته از نوشتهی تامبی اوبنسن در وبسایت ایندیوایر است.
حال به بررسی نظر سایر منتقدین میپردازیم:
هنک استوور Hank Stuever | واشنگتن پست Washington Post
در ابتدا به نظر میرسد که این سریال بهترین المانهای «فلیبگ»، «سرخوشی» و «غیر محفوظ» را در هم میآمیزد و حرکتهایی جدی در جهتهای احساسی انجام میدهد. تقریبا تک تک لحظهها ارزش تمرکز و تعمق دارند، و در هستهایترین لایهی خود، I May Destroy You داستان مجذوبکنندهای از تغییر را روایت میکند.
لوسی مانگن Lucy Mangan | گاردین The Guardian
به طور خلاصه این سریال دستاوردی شگفتانگیز و نفسگیر است که همهچیز آن با یکدیگر هماهنگ است، ایدهها و طنزهای بهجایی در آن به چشم میخورد، و استعدادها و شخصیتهای چشم نوازی در هر پیچش داستانی خودنمایی میکنند.
ایزوبل لوییس Isobel Lewis | ایندیپندنت The Independent
هیچ سریال تلویزیونی تا به حال نتوانسته مانند I May Destroy You پیچیدگیهای آزار و اذیتهای جنسی و تاثیر آن بر قربانیان بازمانده، دوستان آنها و گروه آشنایانی که دارند را به این شکل در قالب درامی سخت، دلهرهآور و در عین حال خندهدار به تصویر بکشد.