مجله نماوا، محمد تقی‌زاده
نخستین سریال نمایش خانگی بهرام توکلی را باید سریالی مدرن و روشنفکرانه این بستر نمایشی نامید که ۲۸ دی ماه از پلتفرم نماوا به طور اختصاصی پخش شد.
بهرام توکلی که در کارنامه سینمایی‌اش نشان داده بود که از نظر رویکرد و نوع روایت علاقه زیادی به سینمای روشنفکری دارد، در نخستین تجربه خود در نمایش خانگی به عنوان کارگردان نیز سریال «مترجم» را به همان سبک و حال و هوا ساخته است.
«مترجم» داستان خانواده‌ای از قشر متوسط را با محوریت دختر کوچک خانواده روایت می‌کند که برای رسیدن به اهداف خود نقشه‌هایی عجیب و غریب و برخی اوقات غیرممکن طراحی می‌کند و در این بین از نزدیکان خود نیز به نوعی سواستفاده می‌کند.
«مترجم» علاوه بر جلو بردن داستان به شکل معمول و رایج قصه‌گویی، تمرکز دقیق و عمیقی بر کاراکترهای خود دارد و سعی دارد در حین پیشبرد طولی داستان، به لحاظ عرضی نیز شخصیت‌های خود را از نظر روانشناسانه و جامعه‌شناسانه واکاوی کند و تصویری عمیق‌تر از زندگی ایران معاصر و نسل‌های مختلف آن ارائه دهد.
داستانک‌های تو در تو و شخصیت‌های متعدد در کنار تدوین و کارگردانی منحصر‌به‌فرد توکلی باعث شده تا حدی فضای قسمت نخست این سریال پیچیده، کند و شلوغ به نظر برسد علاوه بر اینکه در این کار برخلاف سریال‌های تجاری نمایش خانگی از سوپراستارهای محبوب و مخاطب‌پسند خبری نیست و عمده هنرپیشه‌های این کار بازیگران تئاتری هستند؛ گویی سوپراستار سریال «مترجم» قرار نیست زیبایی و جذابیت هنرپیشه‌های آن باشد و با مجموعه‌ای طرف هستیم که کلیت داستان و هنرنمایی فیلمساز در روایت و قصه‌گویی قرار است شگفت‌زده‌مان کند و طراحی پلات داستانی و میزانسن کارگردانی قرار است در راستای این نوع فضاسازی و روایت مدرن باشد.
حال باید دید با تمهیداتی که توکلی در قسمت اول سریال خود طراحی کرده و توانسته مخاطبان خاص دنیای روشنفکرانه فیلم‌هایش را همراه کند قادر خواهد بود مخاطب عام و تماشاگری که این روزها به آثار ساده‌تر عادت کرده را نیز همراه کند یا خیر. قسمت‌های آتی «مترجم» ضمن پاسخگویی به این پرسش، عیار تماشاگران ایرانی را برای مراجعه با آثار عمیق‌تر، روانشناسانه‌تر و مدرن‌تر را مشخص خواهد کرد.
