مجله نماوا، علی اصغر کشانی
فصل اول سریال اسنوپی با نام «ماجراهای اسنوپی» که تا کنون ۱۸ قسمت آن در نماوا ارائه شده، انیمیشن‌هایی جذاب و ماجراجویانه در ژانر خانوادگی و کودکانه محصول ۲۰۲۱ آمریکا و کانادا از شخصیت‌های انتقال‌دهنده فرهنگ روزمره مختص سنی کودکان است. کاراکتر «چارلی» در این داستان‌ها شخصیت پُرشروشور، مصمم، تودار، پرانرژی، ماجراجو، بدون اعتماد به نفس و گاهی لجوج است که دوستان اطرافش از جمله دوست عصبانی‌اش لوسی همیشه با او به تندی برخورد می‌کند و او را از بسیاری از کارها منع می‌کند. در این داستان‌ها چارلی که نمی‌تواند توپی مثل توپ فوتبال را شوت کند، در بازی بیسبال برنده شود و یا بادبادک به پرواز درآورد، یا نمی‌داند چه چیزی را باید دوست داشته باشد یا چه اتفاقی (نواختن پیانو، بازی بیسبال، کار با سفال، گذاشتن کلاه پدربزرگ، بادبادک بازی، شعبده بازی با توپ و…) او را خوشحال می‌کند و یا می‌خنداند، در آستانه شکست و ناامیدی اسنوپی به او انگیزه، آموزش و ایده و الهام لازم را می‌دهد.
در این داستانک‌های ۹ دقیقه‌ای که کمپانی «دی اچ اکس مدیا) آنها را تولید کرده، فضای دلچسبی از اتفاقات روزمره که گزینه «دوستی»، محوریت و پیام آن است را خواهیم دید. از همان قسمت اول که با معرفی شخصیت‌ها شناخت اولیه‌ای از فضا و کاراکترها پیدا می‌کنیم تا به هم پیوستن، مدرسه رفتن و بازی‌های کودکانه، همه چیز در کوتاه‌ترین زمان ممکن اتفاق می‌افتد از تخیل کودکانه اسنوپی و وودستاک (پرنده زرد رنگی که با کلی تعقیب و گریز، بالاخره دل اسنوپی را به دست می‌آورد) که روی کلبه قرمز رنگش با هواپیما بازی و به سوی ابرها پرواز می‌کند تا ماهی‌گیری، گلف بازی، پیک‌نیک، کتابخوانی، کارت بازی، شیرکاکائو خوری، رقص، بدمینتون، راگبی، گِل بازی و… جهان سرخوشانه، دوست‌داشتنی و جذابی برای بچه‌ها به وجود می‌آورد. دنیایی ساده با تخیلات کودکانه، با ماجرا، اتفاقات، گره‌ها و فراز و فرودهایی بسیار ساده (ماموریت رساندن ساندویچ جامانده سالی، پیدا کردن راهی برای فرار از گرما، ترس پس از دیدن فیلمی ترسناک در سینما، انتخاب لباس برای شرکت در مراسم هالووین، لذت برف بازی، کیف از سورتمه سواری، عشق به بادبادک بازی، خوشحالی از شرکت در جشن تولد، هیجان برای راه‌اندازی یک حراجی، جسارت کار در فروشگاه، تجربه خرید و فروش، تلاش برای نوشتن قصه و…) که هر کدام ما را به دنیای آزادِ آرزوها، رویاها و تخیلات کودکانه می‌برد، به جهان بی شیله پیله و ساده و عاری از دغدغه‌ها، روی ابرها با اسنوپی رهایمان می‌کند با او راگبی و گلف و بدمینتون بازی می‌کنیم، پیک‌نیک و ماهی‌گیری می‌رویم، از شیرقهوه خوردن و گِل بازی لذت می‌بریم و با بادبادک بازی و رقص، شادی‌مان بیشتر می‌شود.
با این حال شکل فهماندن ماجرا به کودکان هم خیلی ساده و صمیمی روایت می‌شود: «خانواده اسنوپی» توسط چارلی از مسیر کتاب خاطراتش معرفی می‌شوند، تقلید کردن، طناب‌کشی، جستجو کردن، آواز خواندن و در نهایت همه می‌روند و اسنوپی تنها می‌ماند، حالا او به مانند «کابوس‌ها» موتور سواری می‌کند، مثل آشپزهای حرفه‌ای پیتزا و بستنی درست می‌کند و در نهایت چارلی برایش کلبه زیبایی درست می‌کند و سر آخر وودستاک به زندگی‌اش اضافه می‌شود تا «تنهایی» به عنوان یکی از اله‌مان‌های مهم زندگی اسنوپی از میان برود و او معنای دوستی را لحظه‌ای بعد از آمدن و رفتن وودستاک درک کند (قسمت ۲) و این‌گونه است که پس از این لحظات، تعریفی از دنیای حیوانات در ارتباط با انسان‌ها (چارلی و بچه‌ها) مورد توجه واقع می‌شود.
سریال «ماجراهای اسنوپی»، سرشار از «تخیلات لحظه‌ای» است، در حقیقت جاذبه این ژانر «اندازه کردن زاویه نگاه کودک با قد و قواره اسنوپی» است، وقتی او برای رساندن ناهار به خواهر کوچک چارلی، «همچون خردسالان» جوری در شن‌های حیاط غرق می‌شود که تصور کویر، جوری در آبخوری شنا می‌کند که تصور سراب و غوطه‌وری در دریای مواج را دارد (قسمت ۵) و همه اینها دست به دست هم می‌دهند تا به هر چه کودکانه‌تر بودن این دنیای پر از تخیل و رویاسازی نزدیک شویم.
شقوق شخصیت‌پردازی اسنوپی در قیاس با دیگران وجوه، جنبه عینی‌تری به خود می‌گیرد: سماجت، خجالت، مالکیت، عصبیت، مبارزه و اصرارورزی او برای رسیدن به آنچه می‌خواهد بسیار نمایان است، مثلا در قسمت «خانه درست کردن برای وودستاک» (قسمت ۶) اصرار اسنوپی به ترمیم درخت شکسته به هر نحوی (حتی مبارزه با وودستاک)، در نهایت به جایگزینی لانه خودش در بلندای درخت ختم (پایان خوش) می‌شود. گاهی یک وضعیت دراماتیک با سوءتفاهم پیش می‌رود جایی که پس از دیدن دسته جمعی فیلم ترسناک در سینما هر کدام از اله‌مان‌های فیلم (مومیایی، صدای زوزه، حضور مرد گِلی و…) احساس ترس ناشی از اتفاقات طبیعی و سوءتفاهم‌برانگیز را مورد چالش (و البته با زاویه دید آموزش به کودکان) قرار می‌دهد.
اما «اسنوپی»، این سگِ سفید رنگِ بانمک که در ابتدای دهه ۱۹۵۰ متولد شد؛ سگی متعلق به «گالری براون» در داستان مصورِ «سندیکای دار و دسته مسخره‌ها» بود که توسط «چارلز شولتز» طراح آمریکایی خلق شد. این کاراکتر جذاب کمیک استریپِ شولتز، از همان زمانِ خلقش، شخصیت ساده و بی شیله پیله‌ای شد که به معنای نامش (بسیار احساسی) می‌آمد. «چارلز شولتز» کارتونیست مشهور مینه‌سوتایی که ابتدا شخصیت پسر بچه چارلز را بر اساس قواعد خودنگار(خود- پرتره) با رویکردهای فلسفی، انسان‌شناسانه، روانشناسانه و جامعه‌شناختی طراحی کرد و خود نویسندگی آن را به عهده گرفت، این کاراکتر دوست‌داشتنی را به یکی از مشهورترین و تاثیرگذارترین پرسوناژهای کارتونی «داستان‌های عامه‌پسندِ» تاریخ کمیک تبدیل کرد. شخصیتی که در ژانرِ داستان مصور «پیناتز» یا «بادام زمینی» خیلی زود و پس از ورود به دنیای مطبوعات به عنوان برندِ تجاری در دنیا، جایگاه خود را پیدا کرد و تاکنون به عنوان یکی از شناخته شده‌ترین شخصیت‌ها در دنیای کارتون و رسانه با کسب مهم‌ترین جوایز کودکانه از جمله «کدو تنبل»، «کریسمس» و نامزدی «جایزه امی» و همینطور با تولید تئاتر، نمایش موزیکال و پخش از مهم‌ترین شرکت‌های رسانه‌ای جهان، از مطرح‌ترین آثار مبتنی بر تصویرگری در دنیاست. شخصیت‌های محبوب شولتز در کمیک‌هایش که یکی از ادبی‌ترین داستان‌های مصور قرن به شمار می‌روند، به مدت نیم قرن (با نزدیک به ۱۸ هزار شماره به عنوان طولانی‌ترین داستان مصور یک طراح) محبوبیت بسیاری در میان علاقه‌مندان خلق کرده است. تنها همین نکته کافی است که بر اساس آمارهای مربوط به این داستان در سال ۱۹۶۰ چاپ آنها در بیش از ۲۶۰۰ روزنامه با خوانندگانی حدود ۳۵۵ میلیون نفر در ۷۵ کشور جهان ثبت شده است، و کماکان به خاطر طرفداران‌اش در تمام روزنامه‌های حال حاضر ایالات متحده به چاپ می‌رسد.
با این گسترهِ دیداری مخاطب و با همه این اوصاف، در کشمکش جذابیت داستان‌های مصور و انیمیشن این محصول، به نظر می‌رسد کنش‌های اسنوپی در کمیک استریپ به خاطر «برداشت ذهنی مخاطب» به دلیل وجه ادبی درگیرتر و در انیمیشن‌های حال حاضر «جنبه دیداری مخاطب» درگیرتر است و این اصالت وجه ادبی را در مقایسه با متحرک‌سازی پرجاذبه تر می‌کند.
وجه جذاب رویکردی که در طراحی اسنوپی به کار رفته پرورش کودکان در مسیر انواع اخلاقیات (مهرورزیدن، دوستی، صمیمیت، بخشش، احساس مسئولیت، فداکاری، اعتماد به نفس و آشنایی آنها با انواع سرگرمی‌هاست؛ کاری که می‌توان آن را هنر آمریکایی‌ها (خالقان مدرن سرگرمی در دنیا) دانست؛ به کودک از ابتدای کودکی فضای جشن‌ها (هالووین، عید پاک، و…)، انواع ورزش‌ها (اسکی، موج‌سواری، قایق‌رانی و…)، انواع هنرها (موسیقی، نقاشی، داستان‌نویسی، آشپزی و…)، انواع فضاهای بازی و سرگرمی (برف‌بازی، ماهی‌گیری، سورتمه‌سواری، شهربازی و…)، شناخت انواع کاراکترها (شعبده‌بازها، شوالیه‌ها، دزدان دریایی خنده‌دار، آدم آهنی‌ها، ربات‌ها و…) و… نشان داده می‌شود تا بی‌دغدغه و رها، دوران شیرین، دوست‌داشتنی، خاطره‌انگیز و دلچسبِ کودکی را سپری کنند.
