مجله نماوا، مینو خانی
«این ما هستیم» درام عاشقانه‌ای محصول کشور آمریکا و به کارگردانی دان فوجیلمان است که پخش آن از سال ۲۰۱۶ در شبکه NBC آغاز شده است و در کانال‌های تلویزیونی کشورهای دیگر مثل فرانسه (در چهار کانال)، سوئیس، بلژیک، کانادا، ترکیه و … به مرور در سال‌های ٢٠١٧ و ۲۰١٨ نمایش داده شده است. این سریال طی سال‌های ۲۰۱۶ تا ٢٠١٩ در بسیاری از جشنواره‌های فیلم و سریال در آمریکا و اروپا جوایز مهمی دریافت کرد؛ از جمله: در هفتادوچهارمین دوره جوایز گلدن گلوب به عنوان بهترین سریال معرفی شد و در هفتادوپنجمین دوره این جایزه، استرلینگ کی. براون (بازیگر نقش رندال)، مندی مور (بازیگر نقش مادر) و کریسی متز (بازیگر نقش کیت) موفق به دریافت جایزه‌های بهترین بازیگر نقش اول و نقش دوم شدند. براون همچنین توانست جایزه بهترین بازیگر را از جوایز امی و جایزه منتقدان فیلم دریافت کند. «این ما هستیم» در جایزه منتقدان فیلم، عنوان «بهترین سریال» را گرفت و جایزه «بهترین سریال دراماتیک» را از جوایز امی دریافت کرد. البته لیست جوایز دریافت شده و مواردی که نامزد دریافت جایزه شده بسیار بلند بالاست.
سریال با این جمله بر صفحه نقره‌ای شروع می‌شود: «بر اساس آمار، ۱۸ میلیون انسان در یک روز متولد می‌شوند. ولی یک خانواده در نیویورک هست که چهار نفر از اعضای آن در یک روز متولد شده‌اند».
«این ما هستیم» داستان دو برادر (کوین و رندال) و یک خواهر (کیت) و پدر و مادرشان (جک و ربکا) را دنبال می‌کند؛ خانواده پیرسون. کوین و کیت، خواهر و برادری هستند که از یک بارداری سه قلویی زنده می‌مانند و زایمان زودتر از موعد، باعث می‌شود تا روز تولد آنها با روز تولد پدرشان یکی شود. و چون یکی از قل‌ها می‌میرد، جک و ربکا تصمیم می‌گیرند که رندال سیاه‌پوست با اصلیت آفریقایی-آمریکایی را به فرزندی قبول کنند. او هم دقیقا در همان روز به دنیا آمده و چون پدر بیولوژیکش او را در مقابل انباری پمپ بنزین رها کرده، همزمان با تولد دوقلوها، در همان بیمارستان است.
بخشی از داستان در زمان حال و بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰١٨ می‌گذرد و بخشی دیگر، فلاش‌بک‌هایی از گذشته است که اغلب درباره زندگی جک و ربکا در دهه ۱۹۸۰، قبل و بعد از تولد بچه‌ها یا درباره خانواده و وقتی است که سه قلوها بین ۸ تا ١٠ سال داشتند و بعد دوباره وقتی که حدود ١٨ سال دارند و این همزمان با مرگ پدر است. این اتفاقات در پیتزبورگ، جایی که بچه‌ها متولد و بزرگ شده بودند، رخ می‌دهد. بخش دیگری از فلاش‌بک‌ها نیز درباره شخصیت‌هایی خارج از خانواده پیرسون، مثل دژا یا پدر بیولوژیک رندال یا حتی درباره خانواده و کودکی جک است.
درواقع، استفاده فراوان از فلاش‌بک برای معرفی خانواده در لحظه‌های مختلف گذشته و در هم آمیختن زمان حال و گذشته یکی از مهم‌ترین ابزارهایی است که از روند یکنواخت روایت جلوگیری کرده و در عین حال نشان می‌دهد که وقتی بچه‌ها بزرگ می‌شوند و در موقعیت‌های مختلف زندگی قرار می‌گیرند، چقدر به گذشته خود و آنچه در خانواده رخ داده، پای‌بند هستند و آن گذشته چقدر در زندگی امروز آنها تاثیر گذاشته است.
وقتی بچه‌ها بزرگ می‌شوند، کیت در لس‌آنجلس است و رندال که ازدواج کرده و دو دختر دارد، در نیوجرسی زندگی می‌کند و کوین از لس‌آنجلس به نیویورک رفته. رندال یک متخصص امور محیط‌زیست و در جست‌وجوی پدر بیولوژیکش است و از اینکه با او مواجه شود تردید دارد؛ کوین، هنرپیشه نسبتا شناخته‌شده‌ای است که در یک برنامه تلویزیونی موفق به اسم «مانی» بازی کرده و در حال پیدا کردن جایگاه بهتر در حرفه خود است و کیت هم مشکلاتی در خصوص اضافه وزن و رژیم‌های مختلف دارد.
«این ما هستیم»، بر اساس فیلمنامه ٨٠ صفحه‌ای که دان فوجیلمان طی کار برای استودیوی ABC در بهار ٢٠١۵ نوشته شد، ساخته شده است؛ فیلمنامه‌ای که فوجیلمان پذیرفته بود هیچ نشانه دقیقی نداشته باشد و فقط درباره زندگی هشت فرد بزرگسال باشد. بعد از اینکه دست‌نوشته ۴۵ صفحه‌ای اولیه را به استودیو داد، جنیفر سالک، رییس NBC درباره عنوان سریال گفت: «اسم گذاشتن بر این داستان سخت است، ولی «این ما هستیم» در همه فیلمنامه حس می‌شود، این سریالی است که «درباره ما» حرف می‌زند». البته عناوین دیگر هم مطرح بودند، مثل: «٣۶، تولد مبارک» یا «داستان ما».
فوجیلمان با هدف تقویت اصالت دیالوگ‌ها و فیلمنامه، عمداً استعدادهای ناشناخته را به کار گرفت و باعث شد آنها در پشت صحنه رشد کنند. این استعدادها شامل کارگردانان سیاه‌پوست رجینا کینگ و جورج تیلمان جر و نویسندگان سیاه‌پوست جاز واترز و کی اویگان بودند. به این ترتیب ٣٠ درصد از تیم نویسندگان، سیاه‌پوست بودند که بسیار بالاتر از استاندارد این صنعت، یعنی 5 درصد است. و این چیزی است که در سریال نیز حس می‌شود. یعنی تلاش برای از بین بردن رفتارهای نژادپرستانه‌ای که طی سال‌های متمادی در آمریکا مشاهده شده بود. غیر از اینکه یک خانواده سفیدپوست، با میل خود نوزاد سیاه‌پوستی را به سرپرستی می‌گیرند و از آنجا که رندال در درس و رفتارهای خود بسیار معقول و درست عمل می‌کند، پدر و مادر توجه ویژه‌ای به او می‌کنند تا جایی که حسادت خواهر و برادر سفیدپوست خود را برمی‌انگیزد. رندال در بزرگسالی و وقتی خود صاحب خانواده می‌شود، نه تنها موقعیت اجتماعی و شغل خوبی دارد، بلکه تمام رفتارهای او با همسر و دختران و همچنین با خواهر و برادر و مادر درست و منطقی است، به آنها کمک می‌کند و وقتی پدر بیولوژیک خود را پیدا می‌کند، علیرغم دلخوری که از او دارد، رفتار بسیار شایسته‌ای با او پیش می‌گیرد و حتی در رفتارهای اجتماعی‌اش با کمک به سیاه‌پوستان دیگر، بسیار معقول جلوه می‌کند. اما برعکس رندال، کوین است که از نوجوانی ورزشکار بوده و ظاهر زیبا و فریبنده‌ای دارد، در زندگی خصوصی خود اصولا با شکست مواجه می‌شود، بعد از مرگ پدر به الکل رو می‌کند و تا بزرگسالی و حتی در شرایطی که هنرپیشه شناخته‌شده‌ای است به این روند خود ادامه می‌دهد و در نهایت مجبور می‌شود تحت نظر پزشک قرار بگیرد و البته که بعد از این وضعیت، تصمیم می‌گیرد گذشته خود را اصلاح کرده و مسیر زندگی خود را پیدا کند (تا ببینیم در ادامه سریال چگونه پیش می‌رود).
«این ما هستیم» خیلی زود در فضای مجازی مطرح شد. طی سه روز تبلیغ فصل اول، ٢۵ میلیون بار در صفحه فیس‌بوک سریال دیده شد و رکورد بازدید از سریال جدید را شکست. قبل از این، ۵۰ میلیون نفر طی ۱۱ روز تبلیغ سریال «افسانه های فردا» را دیده بودند. «این ما هستیم» با پخش خیلی قوی شروع شد: نزدیک به ۱۱ میلیون تماشاگر که ۲/۸ درصد آن بین ١٨ تا ۴٩ سال داشتند، و این یعنی استقبال بسیار خوب مخاطبان برای یک سریال که در ساعت ٢١ در شبکه NBC طی ۶ سال به تماشای آن نشستند. در ادامه سریال همچنان مخاطبان خود را حفظ کرد و به طور متوسط به رقم نزدیک به ۸۵ میلیون نفر برای فصل اول (۲/۷ درصد تماشاگران بین ١٨ تا ۴٩ سال داشتند) و بیش از ١٢ میلیون نفر برای فصل دوم که ۳/٩ درصد بین ١٨ تا ۴٩ ساله بودند، دست یافت. این سریال همچنین در جدول برترین برنامه‌های تلویزیونی وب سایتIMDB قرار گرفت.
این میزان استقبال شاید برای این باشد که مساله اصلی سریال همان درگیری‌های عادی زندگی همه انسان‌ها در همه جای دنیاست. مثلا اینکه از دست دادن یک پدر چقدر می‌تواند برای فرزندان تاثربرانگیز باشد و خاطره این اتفاق تلخ را همیشه و در همه حال زنده نگهدارند. بر اساس نظرسنجی وب سایت Rotten Tomatoes «این ما هستیم اثر نمایشی خوبی برای کسانی است که از زمان مرگ والدین احساس خلأ در زندگی خود کرده‌اند»؛ علیرغم اینکه رسم و رسوم‌های خانوادگی در شرایطی که جوامع طی چند دهه از ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۶ تغییرات زیادی پیدا کرده‌اند، این سریال نشان می‌دهد در این خانواده گذشته و آیین‌ها چقدر مورد احترام است؛ این نه فقط مثلا در برگزاری مراسم هالووین که در جوامع غربی و طی دهه‌های گذشته در کشورهای غیرغربی، سنتی قدیمی است دیده می‌شود، بلکه در تماشای مسابقه تیم فوتبال مورد علاقه خانواده نیز محسوس است، دیدن مسابقه‌ای که به یک سنت در خانواده پیرسون تبدیل شده و اعضای خانواده در حفظ آن تلاش می‌کنند. یا اتفاقی که در ابتدای زندگی مشترک جک و ربکا در شب سال نو رخ می‌دهد و خرابی ماشین مانع رسیدن آنها به خانه پدری ربکا می‌شود. شب را در هتل سر می‌کنند و ساندویچی می‌خورند، در طول سال‌های بعد تبدیل به یک آیین خانوادگی می‌شود.
«این ما هستیم» قطعه‌ای از پازل جامعه آمریکا را به مخاطب نشان می‌دهد که در آن نه اسلحه و کشتار جای دارد و نه رفتارها و آسیب‌های اجتماعی وحشتناکی که اخبار حاکی از آن است. «این ما هستیم» بسیار بر حفظ حرمت «خانواده» و جایگاه پدر و مادر تاکید می‌کند و برای همین به نظر می‌رسد این سریال می‌تواند نقش سازنده‌ای از این منظر بر مخاطب جهانی خود بگذارد.
شاید به همین دلیل است که برخی کشورها اقتباس‌های مختلفی از آن ساخته‌اند؛ مثلا سریال Bir Aile Hikayesi یک سریال ترکیه‌ای است که پخش آن از مارس ٢٠١٩ در شبکه فوکس ترکی شروع شده؛Dit Zijn Wij سریال هلندی با همین موضوع است که پخش آن از نوامبر ٢٠١٩ در شبکه KRO-NCRV شروع شده؛ در فرانسه نیز شبکه TF1 سریال «به تو قول می‌دهم» را با اقتباس از «این ما هستیم» ساخته و پخش آن در سال جاری شروع شده است.
پخش فصل اول این سریال در اواخر سپتامبر ۲۰۱۶ شروع شد. در سال ٢٠١٧، ساخت فصل دوم و سوم سریال و در ماه می ٢٠١٩ ساخت فصل‌های چهارم، پنجم و ششم آن اعلام شد. در حالی که اخبار حاکی از این است که فصل پنجم در زمان حال و پاندمی کووید ١٩ در آمریکا می‌گذرد، پخش فصل ششم آن برای سپتامبر ٢٠٢١ پیش‌بینی شده است. برای همین به نظر می‌رسد دنبال کردن این سریال و مواجهه شخصیت‌ها با بیماری جهانی کووید ١٩ که چه سرنوشتی برای آنها رقم می‌زند، می‌تواند جالب باشد.
منابع: تله‌راما، لوموند
